Semestr zimowy 2010/11
Semestr zimowy 2011/12
Semestr zimowy 2012/13
Semestr letni 2013/14
Semestr zimowy 2013/14
Semestr zimowy 2014/15
Metoda elementów skończonych (E) MBMS15004KWP
Wymagania wstępne:
Mechanika, Wytrzymałość Materiałów, Matematyka
Założenia i cele przedmiotu:
Zaznajomienie studentów z metodą elementów skończonych oraz zapoznanie ich z tokiem postępowania przy modelowaniu konstrukcji mechanicznych za pomocą oprogramowań wykorzystujących metodę elementów skończonych.
Metody dydaktyczne:
Treści programowe:
Wykład:
Elementy rachunku macierzowego.
Model zjawiska, zasada minimum energii.
Macierz sztywności i podatności.
Pole odkształceń i naprężeń.
Wykorzystanie MES do modelowania zagadnień konstrukcji prętowych.
Obciążenie kongruentne.
Przykłady zastosowania MES dla zagadnień kratownic płaskich oraz przestrzennych, belek.
Przykłady rozwiązywania ram płaskich.
Wykorzystanie MES do rozwiązywania płaskich zagadnień teorii sprężystości.
Wykład multimedialny połączony z klasycznym przy tablicy
Projekt:
Praktyczna analiza zagadnień mechaniki konstrukcji w oparciu o systemy MSC.Patran i MSC.Nastran, wykorzystujące zaawansowane metody modelowania za pomocą MES.
Projekt obejmuje rozwiązywanie zagadnień przy stanowisku komputerowym.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2013Z: | W cyklu 2010Z: | W cyklu 2012Z: | W cyklu 2011Z: |
Efekty kształcenia
-posiada podstawową wiedzę do wykonywania obliczeń za pomocą mes
w zagadnieniach prętowych
-potrafi za pomocą programów wykorzystujących mes przeprowadzić
analizę statyczną układów prętowych.
-potrafi przedstawić wyniki obliczeń w postaci prezentacji
-potrafi zweryfikować wyniki otrzymane za pomocą obliczeń MES
-potrafi wykorzystać MES do analizy sztywności i wytrzymałości
konstrukcji prętowych
Umiejetnosc analizy zagadnień mechaniki konstrukcji pretowych w oparciu o systemy MSC.Patran i MSC.Nastran.
Kryteria oceniania
Metody zaliczenia:
Wykład:
Egzamin (100%) w formie pisemnej, przeprowadzany w czasie sesji egzaminacyjnej. Egzamin składa się z max. 4 zadań o różnym stopniu trudności. Każde z zadań punktowane jest osobno. Suma punktów, znormalizowana w skali 0-100% decyduje o uzyskanej ocenie. Przeprowadzany jest jeden egzamin poprawkowy w czasie sesji poprawkowej.
Projekt:
Obserwacja pracy na zajęciach projektowych (30%).
W trakcie zajęć realizowane są dwa ćwiczenia projektowe, zgodnie z zakresem i harmonogramem określonym przez prowadzącego. Stwierdzenie nieprzygotowanie do zajęć, brak postępów w realizacji ćwiczenia oznaczają utratę 2 punktów procentowych, za każde ćwiczenia.
Ocena realizacji zadań projektowych (2 x 35%).
Każde zadanie oceniane jest na podstawie multimedialnego sprawozdania, złożonego w terminie zgodnym z harmonogramem określonym przez prowadzącego. Oceniany jest zrealizowany zakres pracy (10 pkt), poprawność uzyskanych wyników (15 pkt), sposób opracowania dokumentacji zadania (10 pkt).
Kryteria oceniania:
2 – student nie osiągnął wymaganych efektów kształcenia
< 50 %
3 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym
51 do 60 %
3+ – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym plus
61 do 70 %
4 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym
71 do 80 %
4+ – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym plus
81 do 90 %
5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu bardzo dobrym
91 do 100 %
Literatura
a) podstawowa:
1. Jaworski A.(1972), Metoda elementów skończonych w wytrzymałości
konstrukcji, PW, W-wa,
2. Rakowski G., Kacprzyk Z. (1993), Metoda elementów skończonych w
mechanice konstrukcji, Oficyna Wyd. Pol. Warszawskiej, Warszawa,
3. Zienkiewicz O.C. (1972), Metoda elementów skończonych. Arkady,
Warszawa
4. Król K.(2007), Metoda elementów skończonych w obliczeniach
konstrukcji, PR, Radom,
b) uzupełniająca:
1. Szmelter W., Dacko M., Dobrociński S. (1979), Wieczorek M.:
Metoda elementów skończonych w statyce konstrukcji, Arkady,
Warszawa,
2. Zagrajek T., Krzesiński G., Marek P. (2005), Metoda elementów
skończonych w mechanice konstrukcji. Ćwiczenia z zastosowaniem
systemu Ansys, Oficyna Wyd. Pol. Warszawskiej, Warszawa.
3. Liu G.R., QUEK S.S. (2003), The finite element method. A practical
course. Butterworth- Heinmann
4. Rusiński E., Czmochowski J., Smolnicki T., (2000) Zaawansowana
metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych, Oficyna
Wyd. Pol. Wrocławskiej., Wrocław
5. Moaveni S. (1999), Finite element analysis. Theory and application
with Ansys. Prentice Hall