Teoria obwodów 1 EZ1C200011

EK1-student posługuje się właściwymi pojęciami z zakresu teorii obwodów.
EK2-student opisuje charakterystyki elektryczne i parametry podstawowych elementów obwodu elektrycznego.
EK3-student definiuje i wyjaśnia zjawisko sprzężenia magnetycznego oraz prezentuje typowe dla tego zjawiska zależności.
EK4-student oblicza prądy, napięcia i moce w liniowych obwodach elektrycznych DC i AC.
EK5-student wykorzystuje rachunek liczb zespolonych w teorii obwodów.
EK6-student prawidłowo interpretuje i weryfikuje otrzymane wyniki.

ĆWICZENIA RACHUNKOWE: Ocena dostateczna (3,0) 1. Oblicza impedancję zastępczą dowolnego układu elementów (połączenia szeregowe i równoległe). 2. Oblicza impedancję zastępczą obwodu rozgałęzionego z zastosowaniem przekształcenia gwiazda-trójkąt-gwiazda. 3. Umie obliczyć prądy, napięcia i moc czynną w obwodzie elektrycznym (najwyżej dwa oczka niezależne) prądu zmiennego zawierającym znane jedno rzeczywiste źródło napięcia lub prądu oraz elementy R, L, C (dowolną metodą: prądów oczkowych, potencjałów węzłowych, superpozycji, impedancji zastępczej, itp.). Weryfikuje poprawność obliczeń przy pomocy I i II prawa Kirchhoffa. Ocena dobra (4,0) 4. Punkty 1-3. 5. Oblicza prądy i napięcia oraz moce (czynną, bierną i pozorną) w obwodzie o dwóch oczkach niezależnych z dwoma źródłami rzeczywistymi (dowolną metodą) i sprawdza poprawność obliczeń przy pomocy innej metody. 6. Stosuje metodę zastępczego źródła (np. Thevenina) do obliczenia prądu lub mocy czynnej na elemencie odbiornika w obwodzie rozgałęzionym AC (maksymalnie dwa oczka). Ocena bardzo dobra (5,0) 7. Punkty 1-6. 8. Umie prawidłowo zastosować przynajmniej trzy metody (praw Kirchhoffa, prądów oczkowych, potencjałów węzłowych, superpozycji, impedancji zastępczej, dzielnika napięcia i prądu) do analizy obwodów rozgałęzionych prądu zmiennego (maksymalnie trzy oczka niezależne). Uwzględnia idealne źródła napięcia i prądu w gałęziach obwodu. Rozróżnia przypadki wystąpienia rezonansu szeregowego i równoległego w gałęziach obwodu. 9. Sporządza bilans mocy (metoda symboliczna) w obwodzie rozgałęzionym. Oceny 3,5 i 4,5 proponuję wystawić tym studentom, którzy spełniają ww. odpowiednie wymagania w stopniu bardzo dobrym lub realizują częściowo wymagania z wyższego zakresu. WYKŁAD: Egzamin pisemny składa się z 4 pytań weryfikujących efekty kształcenia EK1, EK2, EK3 i EK5. Wybrane przez studenta 3 pytania są oceniane w skali 2,0-3,0-3,5-4,0-4,5-5,0. Warunkiem koniecznym zdania egzaminu jest uzyskanie minimalnej oceny 3,0 z każdego pytania. Pozostałe oceny zależą od jakości odpowiedzi na wybrane pytania. Oceny końcowe: 3,0 (od 9 do 9,5 pkt.); 3,5 (od 10 do 11 pkt.); 4,0 (od 11,5 do 12,5 pkt); 4,5 (od 13 do 14 pkt.); 5,0 (od 14,5 do 15 pkt). Egzamin należy zdawać bez korzystania z notatek, ani innych materiałów i pomocy oraz bez porozumiewania się z innymi osobami. Egzamin trwa ok. 90 minut.

a) podstawowa:
1. Bolkowski S.: Teoria obwodów elektrycznych,WNT,Warszawa 2008
2. Krakowski M.: Elektrotechnika Teoretyczna,PWN,Warszawa 1999
3. Osiowski J., Szabatin J.: Podstawy teorii obwodów,WNT,Warszawa 2003
4. Praca zbiorowa pod redakcją J. Makala: Zadania z podstaw elektrotechniki, Wydawnictwa PB, Białystok 2006

b) uzupełniająca: