Dezodoryzacja obiektów w inżynierii środowiska OM2307

Student po ukończeniu kursu:
- potrafi wymienić i opisać podstawowe właściwości zapachów;
- zna metody i urządzenia stosowane do dezodoryzacji;
- oblicza stężenie zapachowe w oparciu o wyniki pomiarów olfaktometrycznych;
- potrafi określić parametry powietrza do dezodoryzacji;
- umie dobrać właściwą metodę dezodoryzacji oraz oszacować jej skuteczność;
- rozumie potrzebę ochrony zapachowej jakości powietrza.

WYKŁADY:
zaliczenie odbywa się w oparciu o sprawdzian pisemny (pytania otwarte i zamknięte), ocena końcowa jest ustalana na podstawie procentowej liczby punktów uzyskanych ze sprawdzianu, zgodnie z następującymi zasadami:
2,0 poniżej 50%
3,0 51 - 60%
3,5 61 - 70%
4,0 71 - 80%
4,5 81 - 90%
5,0 91 - 100%

PROJEKT:
podstawą zaliczenia jest wykonanie i obrona 2 zadań projektowych:
- zadanie 1: selekcja członków zespołu oceniającego oraz obliczanie stężenia zapachowego za pomocą olfaktometrii dynamicznej;
- zadanie 2: projekt systemu dezodoryzacji dla komory krat na oczyszczalni ścieków.
Ocena końcowa jest ustalana na podstawie średniej arytmetycznej z 2 ocen cząstkowych za projekty zgodnie z następującymi zasadami:
średnia poniżej 3,0 - 2,0 (ndst);
średnia od 3,0 do 3,25 - 3,0 (dost);
średnia od 3,26 do 3,75 - 3,5 (dost+);
średnia od 3,76 do 4,25 - 4,0 (dobry);
średnia od 4,26 do 4,5 - 4,5 (dobry+);
średnia od 4,51 do 5,0 - 5,0 (b.dobry).

a) podstawowa:
J. Kośmider i in. – Odory – Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002
S. Bursa i in. – Dezodoryzacja gazów i ścieków, cz.1, cz.2 – Wyd. Politechniki Szczecińskiej 1985,1986,
PN EN 13725: 2007 – Jakość powietrza. Oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej.
PN EN 12255-9: 2005 - Oczyszczalnie ścieków. Część 9: Kontrola zapachu i wentylacja.

b) uzupełniająca: