Wytrzymałość materiałów I MKBMN02012

Umiejętność sporządzania wykresów sił wewnętrznych, obliczanie naprężeń i odkształceń dla prostych i złożonych przypadków obciążeń, formułowanie warunków wytrzymałościowych i warunków sztywności.

Wykład.
Egzamin ma formę pisemną i stanowi sprawdzenie opanowania przez studenta wszystkich efektów kształcenia - oczywiście w różnym stopniu. Student w ramach egzaminu zobowiązany jest do rozwiązania czterech zadań, za które łącznie może uzyskać maksymalnie 15 punktów. Zadania nie są punktowane jednakowo, zaś o szczegółach tej punktacji prowadzący informuje zaliczającego przed rozpoczęciem zaliczenia. Punktacja odbywa sie z dokładnością do 0.5 punkta zaś oceny przedstawiają sie nastepujaco: 2 – student nie osiągnął wymaganych efektów kształcenia (poniżej 8 pkt.), 3 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym (8÷9,5 pkt), 3.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym plus (10÷11 pkt), 4 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym (11,5÷12,5 pkt), 4.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym plus (13÷14 pkt), 5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu bardzo dobrym (14,5÷15 pkt). Przewiduje się egzamin poprawkowy.

Ćwiczenia.
Zaliczenie ćwiczeń odbywa się w ramach dwóch kolokwiów oraz na podstawie trzech zadań domowych. Student zobowiązany jest przekazać w wyznaczonym terminie prowadzącemu prawidłowo rozwiązane wszystkie pięć zadań, które podlegają zaliczeniu bez oceny. W przypadku stwierdzenia przez prowadzącego błędów lub braków w którymkolwiek z zadań student ma obowiązek poprawienia tych błędów i dostarczenia prowadzącemu prawidłowo rozwiązanego zadania. Kolokwia maja formę pisemną i stanowią sprawdzenie opanowania przez studenta wszystkich efektów kształcenia (zawartych w sylabusie) - oczywiście w różnym stopniu. Student w ramach każdego z kolokwiów zobowiązany jest do rozwiązania trzech zadań, za które łącznie może uzyskać maksymalnie 10 punktów. Zadania nie są punktowane jednakowo, zaś o szczegółach tej punktacji prowadzący informuje zaliczającego przed rozpoczęciem kolokwium. Punktacja odbywa sie z dokładnością do 0.5 punkta zaś oceny przedstawiają sie nastepujaco: 2 – student nie osiągnął wymaganych efektów kształcenia (poniżej 5,5 pkt.), 3 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym (5,5÷6 pkt), 3.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym plus (6,5÷7 pkt), 4 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym (7,5÷8 pkt), 4.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym plus (8,5÷9 pkt), 5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu bardzo dobrym (9,5÷10 pkt) Przewiduje się jedną poprawę każdego kolokwium. Warunkiem koniecznym uzyskania pozytywnej oceny z ćwiczeń jest wywiązanie się z obowiązku przekazania prowadzacemu wszystkich prawidłowo rozwiązanych zadań - niezależnie od wyniku kolokwiów.

a) podstawowa:

1. Niezgodziński M. E., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, PWN, W-wa 2000.
2. Brzoska Z., Wytrzymałość materiałów, PWN, W-wa 1983.
3. Rajfert T., Rżysko J., Zbiór zadań ze statyki i wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa1979.
4. Banasiak M., Grossman K., Trombski M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa 1992.

b) uzupełniająca:

1. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość Materiałów t. I, II, WNT, W-wa 1997.
2. Walczak J., Wytrzymałość materiałów oraz podstawy teorii sprężystości i plastyczności, t. 1, 2, 3, WNT, W-wa 1977.
3. Zielenica J., Wytrzymałość materiałów, Wydaw. Polit. Poznańskiej, 1996.
4. Czech M., Jakowluk A., Mechanika techniczna w przykładach i zadaniach, t. 3, Wytrzymałość materiałów, cz. I, II, Białystok 1986.