Wytrzymałość materiałów II (E) MBMSO3019

Student: zna i rozumie podstawowe prawa i twierdzenia o układach sprężystych statycznie wyznaczalnych i niewyznaczalnych; ma uporządkowaną wiedzę w zakresie wybranych zagadnień udarowych, teorii sprężystości i plastyczności oraz typowych zagadnień nieliniowych; prawidłowo identyfikuje stan naprężenia i odkształcenia w wybranych złożonych przypadkach obciążeń monotonicznych i określa rozkłady naprężeń; formułuje warunki wytrzymałościowe i wykorzystuje je w procesie doboru obciążeń dopuszczalnych oraz minimalnych wymiarów elementu konstrukcyjnego; dokonuje analizy wytrzymałościowej prostego zagadnienia dynamicznego i nieliniowego i przedstawia zwięźle jej wyniki; wykorzystuje poznane metody do wyznaczania podstawowych charakterystyk mechanicznych materiałów i potrafi dokonać weryfikacji doświadczalnej poznanych metod obliczeniowych; stosuje zasady BHP; potrafi pracować w zespole.

Wykład

Egzamin podstawowy i poprawkowy odbywa się w trakcie sesji egzaminacyjnej i ma formę pisemną. Studenci, którzy uzyskali z zaliczenia ćwiczeń ocenę 3.5 i wyżej moga przystapić do egzaminu zerowego, szczegóły przeprowadzenia którego okresla regulamin studiów. Student w ramach egzaminu zobowiązany jest do rozwiązania czterech zadań, za które łącznie może uzyskać maksymalnie 15 punktów. Zadania nie są punktowane jednakowo, zaś o szczegółach tej punktacji prowadzący informuje zaliczającego przed rozpoczęciem zaliczenia. Punktacja odbywa sie z dokładnością do 0.5 punkta iprzedstawia się następująco: 2 – student nie osiągnął wymaganych efektów kształcenia (poniżej 7.5 pkt.), 3 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym (8 ÷ 9.5 pkt.), 3.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym plus (10 ÷ 11 pkt.), 4 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym (11.5 ÷ 12.5 pkt.), 4.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym plus (13 ÷ 14 pkt.), 5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu bardzo dobrym (14.5 ÷ 15 pkt.)

Ćwiczenia

Zaliczenie ćwiczeń odbywa się w ramach kolokwium oraz na podstawie trzech zadań domowych. Student zobowiązany jest przekazać w wyznaczonym terminie prowadzącemu prawidłowo rozwiązane wszystkie trzy zadania, które podlegają zaliczeniu bez oceny. W przypadku stwierdzenia przez prowadzącego błędów lub braków w którymkolwiek z zadań student ma obowiązek poprawienia tych błędów i dostarczenia prowadzącemu prawidłowo rozwiązanego zadania. Kolokwia maja formę pisemną. Student w ramach każdego z kolokwiów zobowiązany jest do rozwiązania trzech zadań, za które łącznie może uzyskać maksymalnie 10 punktów. Zadania nie są punktowane jednakowo, zaś o szczegółach tej punktacji prowadzący informuje zaliczającego przed rozpoczęciem kolokwium. Punktacja odbywa sie z dokładnością do 0.5 punkta i przedstawia sie następująco: 2 – student nie osiągnął wymaganych efektów kształcenia (poniżej 5.5 pkt.), 3 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym (5.5 ÷ 6 pkt.), 3.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym plus (6.5 ÷ 7 pkt.), 4 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym (7.5 ÷ 8 pkt.), 4.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym plus (8.5 ÷ 9 pkt.), 5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu bardzo dobrym (9.5 ÷ 10 pkt.). Przewiduje się jedną poprawę kolokwium. Warunkiem koniecznym uzyskania pozytywnej oceny z ćwiczeń jest wywiązanie się z obowiązku przekazania prowadzacemu wszystkich prawidłowo rozwiązanych zadań - niezależnie od wyniku kolokwiów.

Ćwiczenia laboratoryjne

W ramach ćwiczeń laboratoryjnych student realizuje siedem różnych ćwiczeń. Zaliczenie ćwiczeń odbywa się na podstawie sprawdzianów przygotowania do ćwiczenia, sporządzonych przez studenta sprawozdań oraz obserwacji pracy studenta na zajeciach przez prowadzącego. Każdy sprawdzian przygotowania do ćwiczenia polega na udzieleniu przez studenta odpowiedzi na 3 pytania (zadania). Poszczególne pytania nie są puntowane jednakowo zaś procentowa punktacja przedstawia sie nastepująco: 2 – student nie osiągnął wymaganych efektów kształcenia (poniżej 51 %.), 3 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym (51÷60 %), 3.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym plus (61÷70%), 4 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym (71÷80%), 4.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym plus (81÷90%), 5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu bardzo dobrym (91÷100%). W ramach zajęć laboratoryjnych student zobowiązany jest do przeprowadzenia ćwiczenia zgodnie z instrujkcją i do opracowania jego wyników. Student oprócz zaliczenia sprawdzianów ma obowiązek dostarczyć w ustalonym przez prowadzącego terminie prawidłowo sporządzone sprawozdanie z przebiegu ćwiczenia.

a) podstawowa:

1. Niezgodziński M. E., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, PWN, W-wa 2000.
2. Brzoska Z., Wytrzymałość materiałów, PWN, W-wa 1983.
3. Rajfert T., Rżysko J., Zbiór zadań ze statyki i wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa1979.
4. Banasiak M., Grossman K., Trombski M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa 1992.

b) uzupełniająca:

1. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość Materiałów t. I, II, WNT, W-wa 1997.
2. Walczak J., Wytrzymałość materiałów oraz podstawy teorii sprężystości i plastyczności, t. 1, 2, 3, WNT, W-wa 1977.
3. Zielenica J., Wytrzymałość materiałów, Wydaw. Polit. Poznańskiej, 1996.
4. Czech M., Jakowluk A., Mechanika techniczna w przykładach i zadaniach, t. 3, Wytrzymałość materiałów, cz. I, II, Białystok 1986.