Semestr zimowy 2011/12
Semestr zimowy 2012/13
Mechanika zniszczenia MBM2N13010A
Treści programowe:
Wprowadzenie. Podstawowe rodzaje i mechanizmy pękania. Liniowo-sprężysta mechanika pękania. Rozkłady naprężeń i przemieszczeń przed wierzchołkiem szczeliny i ostrego naroża. Podstawowe parametry charakteryzujące intensywność pól naprężeń przed wierzchołkiem szczeliny: współczynnik intensywności naprężeń i całka niezmiennicza J. Redystrybucja naprężeń spowodowana uplastycznieniem materiału. Kryteria pękania materiałów kruchych i plastycznych – proste i złożone stany obciążeń monotonicznych. Pękanie materiałów w wyniku działania obciążeń cyklicznych - wybrane kryteria. Kumulacja uszkodzeń zmęczeniowych i propagacja szczeliny. Wybrane zagadnienia dynamiki w mechanice pękania. Szybki wzrost pęknięć. Elementy doświadczalnej mechaniki zniszczenia. Standardowe metody wyznaczania podstawowych parametrów mechaniki pękania.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2012Z: | W cyklu 2011Z: |
Efekty kształcenia
Student: zna i rozumie podstawowe wielkości, zjawiska i modele opisujące proces pękania; definiuje i charakteryzuje klasyczne kryteria kumulacji uszkodzeń i pękania; stosuje poznane metody doświadczalne do wyznaczania podstawowych charakterystyk i wielkości mechaniki pękania oraz identyfikacji uszkodzeń; wykorzystuje poznane prawa i modele w prognozowaniu pękania prostego elementu konstrukcyjnego.
Kryteria oceniania
Zaliczenie wykładu odbywa się na ostatnich zajeciach i ma formę testu pisemnego, w którm student musi odpowieć na 20 pytań. Za każde pytanie student może uzyskać jeden punkt. Punktacja odbywa sie z dokładnością do 1 punktu i przedstawia sie następująco: 2 – student nie osiągnął wymaganych efektów kształcenia (poniżej 10 pkt.), 3 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym (11÷12 pkt.), 3.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym plus (13÷14 pkt.), 4 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym (15÷16 pkt.), 4.5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym plus (17÷18 pkt.), 5 – student osiągnął efekty kształcenia w stopniu bardzo dobrym (19÷20 pkt.).
Literatura
a) podstawowa:
1. Kocańda S., Zmęczeniowe pękanie metali, WNT, Warszawa 1985.
2. Kocańda S., Kocańda A., Niskocyklowa wytrzymałość zmęczeniowa metali, PWN, Warszawa 1989.
3. Neimitz A., Mechanika pękania, PWN, Warszawa 1998.
b) uzupełniająca:
1. Seweryn A., Metody numeryczne w mechanice pękania, Biblioteka Mechaniki Stosowanej, IPPT PAN, Warszawa 2003.
2. Wyrzykowski J. W., Pleszakow E., Sieniawski J. (1999): Odkształcanie i pękanie metali, WNT, Warszawa, 408 s.
3. Brzoska Z., Wytrzymałość materiałów, PWN, W-wa 1983.