Semestr zimowy 2008/09
Semestr zimowy 2009/10
Semestr zimowy 2010/11
Semestr zimowy 2011/12
Semestr zimowy 2012/13
Logika dla informatyków I11003
Treści programowe:
Logika zdaniowa:
Język logiki zdaniowej i jego semantyka.
Tautologie rachunku zdań. Postacie normalne formuły
zdaniowej:dyzjunkcyjna i koniunkcyjna.
Logika pierwszego rzędu:
Język logiki pierwszego rzędu (termy i formuły). Zbiór
zmiennych wolnych formuły. Semantyka języka pierwszego
rzędu. Pojęcie spełniania. Przykłady tautologii. Postać normalna formuły.
Teoria dowodu:
Logika zdaniowa: Systemy dowodowe - aksjomaty logiczne i
reguły wnioskowania. Twierdzenia o dedukcji i pełności.
Logika pierwszego rzędu: Systemy dowodowe - aksjomaty
logiczne i reguły wnioskowania. Twierdzenia o dedukcji i
pełności.
Logiki programów:
Logika Hoare'a,
Logika algorytmiczna,
Logika dynamiczna.
Efekty kształcenia:
Zapoznanie z systemami dedukcyjnymi na poziomie zdaniowym, pierwszego rzędu oraz logikami programów. Opanowanie umiejętności dowodzenia poprawności prostych algorytmów.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2009Z: | W cyklu 2010Z: | W cyklu 2012Z: | W cyklu 2011Z: |
Kryteria oceniania
Zaliczenie przedmiotu odbywa się na podstawie:
- dwóch sprawdzianów pisemnych oraz kartkówek; terminy, ilość i czas trwania kartkówek określa prowadzący;
- w formie obserwacji, sprawdzeniu podlega również aktywność studenta na zajęciach.
Prowadzący organizuje jeden sprawdzian poprawkowy na koniec semestru. Sprawdzeniu w czasie kartkówek i sprawdzianów podlega między innymi umiejętność rozwiązywania zadań (w tym znajomość podstawowych pojęć i faktów) realizujących efekty kształcenia (zgodnie z kartą przedmiotu):
EK1- Zna elementy logiki matematycznej i teorii mnogości w zakresie użytecznym dla informatyka
EK2- Posługuje się biegle aparatem matematycznym w zakresie logiki i teorii mnogości
EK3- Zna metody formalnego sprawdzania poprawności prostych programów
EK4- Potrafi formalnie analizować proste programy
EK1, EK2, EK3, EK4 przypisuje się wagi kolejno 45%, 45%, 5%, 5%
Warunkiem uzyskania oceny pozytywnej jest uzyskanie co najmniej 50% punktów przypisanych każdemu z efektów kształcenia wedle punktacji na sprawdzianach określonej przez prowadzącego zajęcia. Ocenę ostateczną ustala prowadzący na podstawie poniższej tabeli odnoszącej się do procentowego wyniku możliwych do uzyskania punktów w sprawdzianach pisemnych i kartkówkach.
[0,50) - niedostateczny
[50,60) - dostateczny
[60,70) - dostateczny plus
[70,80) - dobry
[80,90) - dobry plus
[90,100) - bardzo dobry
Za aktywność na zajęciach prowadzący może podnieść ocenę końcową o jedną lub dwie oceny w górę.
Literatura
a) podstawowa:
Rasiowa H.; Wstęp do matematyki współczesnej,
PWN, Warszawa, 1982
Marek W., Onyszkiewicz J.: Zbiór zadań z logiki i teorii
mnogości,PWN, Warszawa 1986
Mirkowska G., Salwicki A.: Logika algorytmiczna dla
programistów, WNT, Warszawa 1985
Brady M.: Informatyka teoretyczna (w ujęciu
programistycznym), WNT, Warszawa 1986
b) uzupełniająca: