Historia architektury GS6150B

Architektura epoki stali końca XIX wieku. Konstruktywizm, modernizm, styl międzynarodowy, brutalizm, strukturalizm, metabolizm, postmodernizm, dekonstruktywizm, high tech, neomodernizm, architektura parametryczna, regionalizm. Odniesienia do architektury współczesnej światowej i polskiej.

Rodzaj przedmiotu

Obieralny

Koordynatorzy przedmiotu

Sławomir Wojtkiewicz

Efekty kształcenia

Operuje wiedzą i typologią stylów w architekturze współczesnej.
Potrafi rozpoznać poszczególne okresy kształtowania danego stylu architektonicznego, jego przedstawicieli oraz określić założenia ideowe danego stylu
potrafi twórczo operować zakresem teorii architektury współczesnej w projektowaniu na poziomie formowania idei projektu
posiada kompetencje w zakresie wartościowania danych dzieł architektury, czy też samych projektów w ujęciu stylowym architektury współczesnej

Literatura

Ballenstedt Janusz, Architektura. Historia i teoria, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Poznań 2000, Gössel Peter, Leuthauser Gabriele, Architektura XX wieku, tłumaczenie: K. Frankowska, L. Głuchowska, M. Kuncewicz, TASCHEN, Köln 2006.,