Semestr zimowy 2016/17
Rzeźba I AK1381
Nabycie umiejętności manualnych w tworzywach rzeźbiarskich (papier, glina, plastelina, styropian, gips). Poznanie relacji przestrzennych, proporcji, skal i technologi stosowanych w realizacjach rzeźbiarskich w architekturze krajobrazu. Koordynacja metod projektowania architektury krajobrazu w kontekście rzeźby i jej roli w przestrzeni.Opanowanie sposobów plastycznego i przestrzennego wyrażania rzeźby w projektach architektury krajobrazu.
Problematyka zajęć dotyczy :
1. interpretacji form i przestrzeni w ich wzajemnych relacjach projektowych.
2. Metod projektowania architektury krajobrazu z uwzględnieniem roli rzeżby .
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
1. Identyfikuje i określa proporcje w materii rzeźbiarskiej
2. Klasyfikuje i zestawia poszczególne elementy kompozycji rzeźby i płaskorzeźby.
3. Potrafi posługiwać się relacjami przestrzennymi i przedstawia własne interpretacje rzeźby.
4. Kategoryzuje różnice tworzywa rzeźbiarskiego, potrafi pracować w materiałach rzeźbiarskich.
5. interpretuje zadania projektowe z uwzględnieniem skali i proporcji w projektowanym miejscu
6. wytwarza przestrzenne formy detalu jako elementu wyposażenia architektury krajobrazu
Kryteria oceniania
Ocena w skali punktów 2-5
średnia arytmetyczna wszystkich ocen cząstkowych.
W ocenie brane pod uwagę następujące kryteria formalne:
1. umiejętność formowania idei projektu, zdolności empiryczne w osiąganiu ekspresji przestrzennej dzieła.
2. warsztat wykonania, dokładność, estetyka.
Literatura
1)Tatarkiewicz Wł., Dzieje sześciu pojęć, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006; 2) Sztuka świata, Tom1- 10, pod redakcją naukową Włodarczyka W., Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1996; 3) Osęka A.,Współczesna Rzeźba Polska, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1977; 4) Kotula A., Krakowski P., Malarstwo, rzeźba, architektura, PWN, Warszawa 1972; 5) Krakowski P.,O sztuce nowej i najnowszej, PWN, Warszawa 1984;